HDD czy płyta odpowiedź nie jest prosta. Oba nośniki mają wady i zalety.

Z dwojga złego wole jednak płytę.

HDD nie przetrzyma iskry, zalania, czy upadku z wysokości.
Nawet awaria zasilacza czy przepięcie w sieci (albo piorun) może posłać go do piachu.

W przypadku uszkodzenia HDD uratować nas może tylko specjalistyczna firma, w przypadku płyty możemy próbować dane odzyskać, przynajmniej część, jeżeli tylko któryś napęd ją rozpozna.

Dodatkowo płytę można zabezpieczyć, tak że nawet stosunkowo duże zarysowania i błędy nie spowodują utraty danych. W przypadku HDD z tym trudniej.

Osobiście trzymam kopię najcenniejszych danych na sieciowym HDD i na zabezpieczonych płytach DVD lub BluRay.
NAS dla wygody, BluRay dla bezpieczeństwa.

Płyta ma też tą zaletę że możesz wykonać kilka kopii, każdą na nośniku innej firmy, jedną zakopać w ołowianym pojemniku, drugą położyć na półce, trzecią używać, a czwartą wysłać do cioci w USA. Szanse są, że ktoraś przeżyje.
A nawet jeżeli nie to możesz z tych czterech uszkodzonych kopii poskładać jeden pełny obraz, próbując każdą z nich w różnych napędach.

Z płyty danych nie można skasować przez przypadek, nie skasuje ich żaden wirus, ani żaden głupi program który uzna że mógłby "poprawić" tablicę alokacji.

W sumie płyta więc wychodzi znacznie bezpieczniej. Ale mniej wygodnie.

PS.Kopia nie służy do używania na codzień. Chowamy nośnik do pudełka i mamy nadzieję ze nigdy się nie przyda. To ciężkie do wykonania na HDD.

A flash to najgorsze możliwe wyjście, drogie i pada często bez ostrzeżenia. A jeżeli dodamy możliwość HotPlug w połączeniu z systemem FAT32, to mamy obraz nędzy i rozpaczy.
Padły mi już 3 karty SD i jeden pendrive. Szanse odzyskania danych samemu - zerowe. System FAT też pare razy pomieszał dane, bez widocznego powodu.
Już chyba bezpieczniej zapisywać dane na taśmach perforowanych.

Na taśmach - tak. :tak!:

Ale nie perforowanych. :nie!:

:>

No może troche przesadziłem, w każdym razie niedawno był na forum kolega który próbował ratować dane z karty SD.
Flash jest strasznie zawodny. Owszem są karty które działają latami, ale nigdy nie wiadomo która będzie to ta pechowa.

Wiesz, żadna kopia tylko na jednym rodzaju nośnika nie jest bezpieczna.

Mi jak dotąd z ultra ważnych danych wszystko mieści się na SD (dlaczego FAT32? Ja tam się czuję bezpieczniej na NTFS4 :P) i co jakiś czas przy okazji większych aktualizacji, zrobię archiwum z całej jego zawartości na HDD i dodatkowo wypalam. Zdjęcia niestety tylko na HDD, ale za to dwóch różnych.

Mi jeszcze żadna flashka nie odmówiła współpracy "sama z siebie". Kilka pendraków zabiłem, ale właśnie przez hot plug, co skutecznie nauczyło mnie zawczasu je odłączać. :P Także jeśli danych jest niedużo to polecam właśnie mój sposób.

NTFS zdecydowanie lepiej, choć nie jest przystosowany to pamieci flash i kopiowanie dużej ilości małych plików to masakra.
Na windzie jednak wyboru nie ma - więc wybrzydzać nie można, tym bardziej że NTFS jest stabilny jak skała. Granitowa ;)

Tym niemniej dużo mniej świadomych osób używa FATa.

A przepraszam ze zapytam - opozniony zapis to nie wymysl NTFS? Bo przez to scierwo najwiecej danych na Windows stracilem...


Wiadomo***347;***263; wys***322;ana z ***63743; iPhone 4 przy u***380;yciu Tapatalk

Nie, każdy sensowny system plików ma opóźniony zapis.
Akurat w Windowsie trzeba się postarać żeby go włączyć, bo domyślnie jest wyłączony.
Ale nawet z włączonym przez ponad 10 lat nie utraciłem ani jednego bajta (a różne rzeczy się wyczyniało).

EXT4, BTRFS, ZFS, XFS, JFS i wiele innych mają tą funkcję.

W linuksie nawet kernel też ma swoja, można ustawić ile danych może być trzymane w RAM i jak długo.
Dzięki grupowaniu małych operacji zapisu wszystko działa znacznie szybciej.