"Kiedyś gry były lepsze?"

[Jarson]

Zainspirował mnie minifelieton na który przypadkiem natrafiłem.

***8222;Kiedyś to były gry, nie to co teraz***8221;. Wspominając tytuły sprzed lat zapominamy, że często tak naprawdę nie myślimy o konkretnych produkcjach, rozwiązaniach czy elementach, które dawniej były standardem, a z czasem zaginęły. Tak naprawdę na ogół nie porównujemy nawet konkretnych gier z ich współczesnymi odpowiednikami. Porównujemy nasze wspomnienia z nich, nasze odczucia, nawet nie te prawdziwe, ale te, które zapamiętaliśmy. Nie samą rozgrywkę, nawet nie emocje towarzyszące zabawie, ale już jedynie wspomnienia emocji, przez lata całkowicie zniekształcone. Prawie w ogóle nie pamiętam jak właściwie grało się w Bruce***8217;a Lee. Był kiedyś mały Dominik, któremu samo to, że po ekranie biegały ludziki, dawało olbrzymią frajdę. Pamiętam tą frajdę. Ale odczuwał ją ktoś inny, w zupełnie innych czasach, innym miejscu i innym kontekście.

Te odczucia są w nas na tyle silne, że nawet współczesne zagranie w stare przeboje nie potrafi zdjąć nam klapek z oczu. Uruchamiam więc takiego Bruce***8217;a Lee, gram 5 minut i myślę ***8222;tak, dobrze to zapamiętałem***8221;. I oczywiście odkładam, bo w to się grać nie da, ale nie dociera to do mnie. Jeżeli chodzi o fałszowanie wspomnień, to nasz mózg nie ma sobie równych.

A stare gry wcale nie były lepsze od współczesnych, nie z zasady. Stare rozwiązania nie były bardziej pomysłowe i innowacyjne. Tak się tylko dzieje, że zapamiętaliśmy jedynie te dobre, jedynie te innowacyjne, a przez lata ich jakość i innowacyjność jeszcze w naszych głowach urosła. Czas się zmierzyć z fałszywymi wspomnieniami! Oto moja prywatna próba obalenia najpopularniejszych mitów, dotyczących jakości współczesnych gier w porównaniu z klasykami sprzed lat.

http://gry.wp.pl/galeria/kiedys-gry-...,179979/1.html

I dalej autor wypisuje dziewięć - jego zdaniem - mitów dotyczących gier sprzed lat. Nie ukrywam, że z większością z jego tez zasadniczo muszę się zgodzić. Nie ze wszystkimi i nie do końca, ale jednak rzeczywiście samemu zdarza mi się nadmiernie chwalić starsze tytuły, gdy tymczasem po zastanowieniu się uwidaczniają się ich słabości.

Od razu przyszła mi do głowy seria GTA, którą w komplecie kupiłem pół roku temu z myślą przejścia jeszcze raz od początku. Zacząłem od pierwszej części i po dwóch godzinach dałem sobie spokój - po prostu mi się nie chciało. Zostawiłem na później, pewnie kiedyś jeszcze pogram. Dwójkę z powodu podobieństwa pominąłem, Przez te sześć miesięcy ledwie udało mi się przejść 40% trójki (z raz w tygodniu albo i rzadziej na 2-3 godzinki przysiadam), ale z dużą przyjemnością. A najlepsze jest to, że jedynkę pamiętałem jako coś niesamowitego, trójkę jako grę przełomową i bardzo klimatyczną, ale już nie tak jak jedynka, a teraz postrzegam to na odwrót. Na dodatek już mam ochotę przejść do kolejnych części bo dobrze pamiętam, że każda rzeczywiście przynosiła coś nowego i w gruncie rzeczy istotnie była lepsza niż poprzednie. W czwórkę grałem rzecz jasna najpóźniej po raz pierwszy (a była to jedna z dwóch gier w życiu, które zakupiłem od razu po premierze, nie czekając aż stanieją) i jeszcze mi się nie zatarła w pamięci - muszę przyznać, że mimo pewnych niedociągnięć oraz niesmaku, że mój komp nie mógł wówczas jej podołać, była jednak najlepszą częścią serii, o włos bijąc w mojej ocenie GTA: SA.

Z jednym tylko całkowicie nie zgadzam się z autorem linkowanego materiału - nowe gry są zwykle coraz krótsze (z nielicznymi wyjątkami) i tu nie ma wytłumaczenia (autor tłumaczyć próbuje).

[sobrus]

Nie wszystkie stare gry są świetne i nie wszystkie nowe są do kitu.
Nie jest nawet prawdą powiedzenie, że dziś liczy się tylko grafika a kiedyś była tylko grywalność.

Ale przemysł się zmienia, gry są robione przez wielkie koncerny i mają na siebie szybko zarobić.
Przez to są często wtórne, łatwe i krótkie. Po jednorazowym przejściu tracą atrakcyjność i coraz częściej dochodzą kłopoty z odsprzedażą.

Do tego zmieniają się nasze oczekiwania.

Najbardziej wartościowe są moim zdaniem te gry, w który nie ma dużo fabuły i pseudo mądrości ale mają w sobie dużo gry. To nie fabuła daje przyjemność w Gears of War czy Doom. Albo w wyścigach to nie fabuła, ale rekord w okrążeniach daje powód do dumy. Albo Hi-Score które dziś już praktycznie nie istnieje.
To nie znaczy że lubie tylko gry głupie. Mogą to być przecież gry logiczne. Albo stragegie.

Ale czy Serious Sam czy UFO - musi być tam jakieś zadanie, jakaś GRA.

Nawet w RPG to nie fabuła daje główną przyjemność, ale potrzeba taktycznego myślenia w rozwoju postaci czy zręczność w pojedynkach. Kompletowanie sprzętu, rozwój drzewa umiejętności w Diablo itd.

A jak do tego mamy możliwość grania i rywalizowanie (lub współpracy) z kimś innym i pochwalenia się naszą nową zbroją czy headshotami w Counter Strike - to jest miodzio.

To, że czegoś wymagamy od gracza a on "daje rade" daje mu przyjemność. Jak tego nie ma, a gracz to warzywko co ogląda film na który nie ma wpływu - to gra jest słaba. Nie ma w niej gry.
A jak ten film oglądał już 100 razy to wtedy jest tragedia (tak mój brat podsumował Battlefielda - nuda, mam wrażenie że grałem już w to kiedyś pare razy)

Wszelkie pomoce typu automatyczne naprowadzanie, podpowiedzi, respawny itd zabijają gre. Tylko idiota cieszy się z ukończenia gry z cheatami. Niestety często takie rzeczy są wprowadzane do gier, np seria Rainbow Six zeszła na psy, a w Forza Motorsport 3 można cofnąć czas! .

Do tej pory nie mogę się nadziwić i wspominam jak z bratem tylko we dwójkę ukończyliśmy misje w Londynie w Rainbow Six 3. To było niemożliwe ale się cudem udało za którymś podejściem (jedno podejście trwało ze 2 godziny, wszystkich terrorystów znaliśmy na pamięć, ponadawaliśmy im imiona... jeden bład i restart) .
X-COM, Hired Guns, Diablo, Forza 2, Ikaruga, Doom, Dawn of War, takich gier sie nie zapomina
X-COM oczywiście na "superhuman" i bez ładowania gry (jak żołnierz zginie to zginie, nicki najlepszych i to jak polegli pamiętało się długo po ukończeniu gry!).
"Pamietasz "Arniego"? Ta aquatoid rzucił mu sonic pulsera pod nogi jak wynosił rannego towarzysza ale wcześniej pięciu ubił zwykłym pistoletem ..."

A Rainbow Six Vegas 2 po 10 minutach sie znudziło, jak zgine to sie przecież zaraz zrespawnuje... no to lecimy aaaaa

[Reetou]

Mity, mity...

Tak, doskonale pamiętam, jak godzinami pogrywałem w StarQuake'a na AtariST z fantastycznie rozbudowanym labiryntem i wymagającą niezłej zręczności. Pamiętam, że dla pierwszego Doom'a kleciliśmy na Novellu siatkę IPX/SPX w robocie i rżnęliśmy aż miło po godzinach. Pamiętam, że dla Shadows od the Empire kupiłem pierwszego 3dfx i SoundBlaster'a. Pamiętam... Tak, to były gry.

Ale czy ulegam tym mitom? Raczej nie... Mile wspominam tamte czasy, tamte gry, ale gdy siwizna pojawia się na skroniach myśli się już trochę o czymś innym niż o przechodzeniu kolejnych etapów w kolejnych grach. Owszem, czasami dla odprężenia coś się włączy, ale raczej to jakieś proste przerywniki na 5-10 minut, typu jakiś Angry Birds, a nie angażowanie się przez jakieś etapy wielopoziomowych rozgrywek. A bez zaangażowania trudno ocenić współczesne produkcje. Pooglądam tylko przez chwilę synowi/córce przez ramię, że rzeczywiście nieźle się prezentują i tyle, więc nie mogę porównać grywalności.

Chociaż z tym czasem gry się zgadzam - pamiętam, że ciąłem w gierki po kilka dni, żeby przejść całość, a teraz syn non-stop narzeka, że nie ma w co grać, bo wszystkie tytuły pokończył już na 10 różnych sposobów. Pierwszym NFSem cieszyłem się kilka tygodni, a ostatniego syn skończył w 4-5 godzin i słyszę tylko "kup mi jakąś nową". A nowych niet...

[Patrix]

W Q2 grałem grałem i końca nie było widać, a Q4 dwa dni...

[gallus]

Ja jakoś na ten moment niestety nie widzę dla siebie, żadnych gier wartych poświecenia czasu (no może oprócz PES-a2012 ale to może turniej ze dwa razy po ok. 4 godzin w miesiącu i rozpoczętej i niezakończonej LIMBO), a kiedyś wspólnie z kumplami spędzało się sporo godzin przy takich grach jak Commandos, Worms, Driver, Red Alert, Quake1/2/3(lan), CS1.5/1.6/CS:S (do czasu pewnego updejtu, przez który zakończyła się przygoda z tą grą)... i wiele więcej

[loki7777]

Limbo ukoncz, warto

[Arepo]

Ja nigdy nie przestanę wracać do gier z ZX Spectrum, Atari czy Amigi. Niedawno znowu wyciągnąłem stary sprzęt i pogrywam w Commando i oczywiście Bomb Jacka . Nowe gry też są fajne, ale nie sądzę abym przez następne 25 lat sięgał do powiedzmy Uncharted 3

[sobrus]

Commando i Bomb Jack rządzą
I ta muza! W Bomb Jacku "Magnetic Fields"
(Przynajmniej w wersji na Commodore)

Gra wczytywała się długo więc się grało godzinami.

[Kris]

Ja sobie ostatnio pogrywałem w Mass Effect 1 i 2... i już na podstawie tego widać, w jakim kierunku idą gry. Wodzenie za rączkę, kolorowanie rozmów, żeby idiota widział, który dialog to pozytywny, który negatywny... jedynka miała więcej swobody, dwójka już o wiele mniej... jak widziałem na jutiubie trójkę, to mi ręce opadły...

Na jakiejś stronie po rejestracji był do pobrania za darmo Fallout, część pierwsza. 500 MB świetnej zabawy, którą pamiętam sprzed lat. Nie ma takiej liniowości, nie ma pokolorowanych dialogów, do wszystkiego trzeba dochodzić samemu, trzeba więcej myśleć. Mass Effecta ratuje całkiem niezła fabuła.

Z łezką w oku pamiętam UFO, Dune 2, Baldur's Gate, Planescape. Przy tych grach spędziłem najwięcej czasu.

Odpowiadając na pytanie: tak, kiedyś gry były lepsze. Dlaczego? Dlatego, że byliśmy młodsi, trawa była bardziej zielona, to były dla nas emocje, które pamiętamy. Tamte gry miały coś w sobie, innowacyjność, potrafiły przytrzymać na dłużej. Były lepsze? Dowód - pojawiające się nowe wersje dawnych hitów - np. UFO, które ma się pojawić i podobno wygląda całkiem nieźle. Drugi dowód? Nieudany 'remake' Syndicate.

[M@X]

Pamietajcie tez, ze mielismy wiecej czasu na granie. Nie bylo obowiazkow, rachunkow, problemow - mozna bylo loic do woli. A dzis? Jestem casualowcem i nie jest mi z tym zle... Gdyby nie casuale nie gralbym wcale. Kupilem kiedys Final Fantasy XIII z sentymentu. Od dwoch lat jakichs jestem gdzies w siodmym rozdziale - zacialem sie na jednym bossie. I ilekroc patrze na pudelko tak mi sie odechciewa, bo wiem ze nie mam czasu tego rozgryzac...

[- Deckard -]

no np. SUPERFROG co to była za gra! albo DuneII

[sobrus]

Dwa dni temu akurat oglądałem sobie Superfroga na YT.
Startując z trzeciej dyskietki było rysunkowe intro

[skuter6]

Ja bym się najpierw zastanowił, co oznacza, że gry są lepsze, bo przecież zwykle to tylko jakieś cechy gry są lepsze, jeżeli jakaś cecha jest ważniejsza dla ciebie to na jej podstawie uznasz, że gra jest lepsza. Na pewno nowsze gry są ładniejsze graficznie (wizualnie), ale jeżeli chodzi o grywalność to sam nie wiem, wydaje mi się, że kiedyś większą miałem ochotę posiedzieć na jednej grze i np. kilka razy przejść, ale może to kwestia wieku, a nie samych gier. Pamiętam jeszcze na pegasusie grało się wiele razy w contrę lub mario, a siadając do dzisiejszej gry, nawet gdy jej nie przechodzę z braku czasu, nie wydaje mi się, abym chciał w nią odnowa zagrać, natomiast w contrę z kolegą jak najbardziej mogę grać

Dok***322;adnie tak. Ale dobrze, ***380;e s***261; kontynuacje dobrych serii jak Fifa, PES, GTA. NFS ostatni dobry to MW. No i zamiast nowych gier to lubi***281; pogra***263; w klasyki jak Postal, Carmageddon czy CS.

[jakuubs93]

Nie, gry nie były lepsze, tylko my z nostalgią wspominamy stare czasy, kiedy to nierzadko byliśmy młodzi i z zapatrzeniem grywaliśmy w gry, które straszyły pikselami, a jednak dawały tyle radochy, że głowa mała.

To trochę jak ze starszymi ludźmi wspominającymi komunę. Że niby lepiej, bo praca była, pieniądze też i o nic człowiek się nie martwił. A wszyscy wiemy, jak było.

Trzeba iść z duchem czasu, ale także pamiętać, co było kiedyś. Ale bez wypaczeń.