Napisz coś pozytywnego!

[Jarson]

Dotarły do mnie zamówione specjalnie przed ostatnimi zawodami w tym roku New Balance'y Rebel v3. To już jest pozytywne. Drugi pozytyw jest taki, że pasują jak ulał, a różnie bywa z rozmiarówkami różnych producentów (na wymianę nie starczyłoby czasu). Trzeci - biega się wygodnie, dosłownie o włos szybciej niż w treningówkach, ale bez przesady. To świetna wiadomość, bo oznacza, że jednak wciąż to głównie biegacz ma znaczenie a nie pieniądze włożone w sprzęt. Jest też zła strona tego medalu - oznacza to, że do tej pory biegałem wolno ze względu na mój poziom wytrenowania a nie brak butów bardziej sprofilowanych pod starty

[joujoujou]

Są takie co ponoć "same biegają" - co swego czasu wywołało spore kontrowersje w lekkoatletycznym światku.

https://www.businessinsider.com/nike...ly-2020-8?IR=T

[Jarson]

I słusznie - bo zaczynamy obracać się w okolicach cienkiej granicy między technologią podnoszącą komfort, zmniejszającą ryzyko urazu, a wpływającą na wyniki.

Czytałem niedawno, że badacze pracują nad strojem dynamicznie reagującym na pracę mięśni biegacza. Tego typu koncepcje były już wcześniej, wymagają użycia jeszcze kilku elementów z różnych materiałów i otrzymały nazwę "rower". Może mniej dopasowane do ciała, ale tam również człowiek naciska na taką śmieszną stopkę i biegnie szybciej

[joujoujou]

Przypomniałeś mi stroje pływackie typu "skóra rekina" czy coś w tym rodzaju, obecnie już zabronione.

Chociaż osobiście jestem zdania że jeśli sprzęt wspomaga sportowca w sposób pasywny, to nie ma problemu.

[siwymariusz]

Katarzyna Niewiadoma mistrzynią świata w kolarstwie gravelowym!

[Jarson]

Zakończyłem pierwszy sezon po 20 latach siedzenia na kanapie biegiem na 13 km z czasem 55:25 i miejscem 14/79, 2. w swojej kategorii

[superrrmario]

Napisany przez Jarson

Zakończyłem pierwszy sezon po 20 latach siedzenia na kanapie biegiem na 13 km z czasem 55:25 i miejscem 14/79, 2. w swojej kategorii

Wagowej czy wiekowej?

[Jarson]

Wiekowej, choć jak się nad tym zastanowiłem to mnie jeszcze bardziej ucieszyłeś - w mojej kategorii wagowej prawdopodobnie byłem pierwszy

[grzeniu]

Podryguj, podryguj, niebawem będziesz miał co wspominać.
No, ważne że będzie co

A z browarkiem, to przygotujcie się rano.

[Jarson]

3/4 razy kiedy startowałem w tym roku w tych samych zawodach brała udział kobieta (poznaliśmy się i za każdym razem zamienialiśmy parę słów), która ma 68 lat. Biega codziennie 17 kilometrów. Dla przyjemności. I ma się świetnie.

Problem polega na tym, że większość osób bierze się za sport w tradycyjnie "nasz" sposób - nic nie czytałem, nikogo nie zapytałem, ale wiem jak to robić, bo wydaje mi się, że tak i nawet nie chcę słyszeć że nie tak i że to jednak nie jest takie proste. Bo jeszcze musiałbym/ałabym cofnąć się o krok i zacząć od początku. I w przypadku biegania wygląda to tak, że zwykle wymyślają trasę, wychodzą i od pierwszego metra biegną jak na zawodach, a po każdym takim biegu sprawdzają, czy była życiówka.

Tymczasem mamy masę literatury fachowej, czy co najmniej bardzo dużo materiałów w internecie (tu już oczywiście trzeba ostrożnie, nawet bardzo), że o specjalistach nie wspomnę (choć i ja z nich - po naszemu - nie korzystałem - ale gdyby złapała mnie kontuzja to nie przykładałbym liści kapusty ani łykał zdobytego na lewo tramalu, tylko odżałowałbym na fizjoterapeutę).

Generalnie bez względu na metodę treningu biegowego podstawa stanowi zupełne zaprzeczenie biegania "na hura". Bo tą podstawą jest spokojny bieg, różnie nazywany - wolnym wybieganiem, treningiem w drugim zakresie, tempem tlenowym. On stanowi podstawę, dominantę treningu, tak się biega 80-90% czasu (zawodowcy nieco mniej, ale tylko nieco), różnicując go ale w aspektach innych niż tempo. Do tego dochodzą poprawnie wykonywane rozgrzewki, właściwy sprzęt, wizyty u fizjo jeśli potrzeba, inne aktywności jak basen - to wszystko, co różni bieganie rozsądne i prozdrowotne od takiego: "schudnę w miesiąc 20 kilo bo mam tyle nadwagi, a na koniec dla uczczenia tego przebiegnę maraton w 3 godziny".

Kiedyś każdy miał gdzieś zasady BHP w połowie firm, ludzie się forsowali, przesilali, a potem szli na rentę w wieku 50 lat bo mieli tak zniszczone organizmy. Dziś to rzadkość i patologia, natomiast wiele osób wciąż tak kojarzy pracę - jako miejsce gdzie niechybnie traci się zdrowie i staje zgiętym wpół kaleką. Myślę, że to samo pokutuje w myśleniu o sporcie jako czymś, co musi szkodzić zdrowiu, musi być męczące i nieprzyjemne itp. No niekoniecznie

[ArnoldBoczek]

Czy kategoria dla tetryków z balkonikami też była? Może bym wygrał!

Jarsonu, miałem w liceum kolegę, który CODZIENNIE biegał rano właśnie 13 kilometrów, miał swoją zmierzoną trasę, nie odpuszczał nigdy. Nieważne, że lało, że było błoto, mróz, upał, czy wypił kiedyś ze mną litra 50% Finlandii, po której zdychaliśmy. Nieważne, biegał swoim tempem, jak mu nie szło czasami i było późno, to brał u mnie prysznic i się przebierał (mieszkałem 250 metrów od szkoły, a on u mnie miał torbę z ciuchami na zmianę).
Jakby chciał przycisnąć, sprawdzić się, to ciekawe co by w szkole robił po tym. I tak wzbudzał podejrzenia nauczycieli, bo był zawsze czerwony na ryju. Jak kiedyś jechał autobusem, który walnął lekko w ciężarówkę, a on, zakuwając bodajże fizykę, głową w słupek, to po odwiezieniu go do szpitala, trafił na erkę, bo miał puls około 40 i wielkiego guza na czole. Wcześniej trenował pięciobój nowoczesny, no i tam się zaraził biegami, a warunki fizyczne do długich dystansów miał niezłe, wyglądał jak biały Etiopczyk.

A, oczywiście biegał wszystkie warszawskie długie biegi jakie były, bo dlaczego nie?

Pozytyw jest taki, że siedziałem na zastępstwie w robocie z normalnym gościem, którego znam z różnych prac od 2014 roku. Efekt tego jest taki, że wróciłem niezniszczony psychicznie. Mogłem jeszcze trafić na wyznawcę teorii spiskowych, lub człowieka, który udowadnia, że można żyć nie posiadając mózgu, lub dziadka, który opowiada kawały z 40 kilometrową siwą brodą, tego ostatniego można przeżyć, po dwóch pierwszych musk mi się wywija na lewą stronę.

[Jarson]

Tetryków z balkonikami nie widziałem, ale mam taką teorię, że oni (i kilka innych grup ludzi) po prostu przybiegają tak szybko, że ja już ich nawet nie widzę na mecie, bo dawno ich nie ma

Z wyznawcami teorii spiskowych trzeba nauczyć się żyć, bo jest ich trochę za dużo, żeby dało się ominąć. Szczególnie, że w znakomitej większości przypadków nie są zwróceni przeciwko nikomu szczególnemu (a więc i nie przeciwko nam), bo ci źli to zawsze są "oni", na których nikt nigdy się nie natyka.

Miałem takiego znajomego we wsi, w której mieszkali moi dziadkowie, który widział tam (zwykle na "CPNie") znanych aktorów, polityków, ba - Hitlera kiedyś widział. No i nieraz mówił mi, kiedy mnie spotkał, że widział (na CPNie) mojego sobowtóra, który wyglądał jak ja, miał gesty jak ja i mówił jak ja. Kiedyś powiedział mi to spotkawszy mnie na stacji więc z ciekawości zapytałem, skąd wie, że to nie ja jestem tym sobowtórem skoro jesteśmy identyczni, na co on bez mrugnięcia okiem: "no co ty, przecież on cię tylko udaje"

[ArnoldBoczek]

Ludzi zaburzonych nie brakuje, w sumie to każdy jest, bo jest jakiś inny, ale niektórzy bywają tak bardzo poza naszymi prywatnymi granicami akceptacji, że na początku są zabawni, ale po jakimś czasie zaczynają męczyć, przynajmniej ja tak to odczuwam. Wszystko jest fajne na krótką metę, ale jak siedzisz na przeklętym monitoringu 12 godzin z takim zawodnikiem, musisz być skupionym na czymś, czego się i tak ogarnąć nie da w pełni i słyszysz, że te szczepionki, te lekarstwa, ten rząd światowy, te leki, ten żydowski spisek itd. to męczysz się strasznie. Wszyscy jesteśmy nienormalni, bo nikt nie jest taki sam, ale są jakieś granice osobiste, czyli nienormalne.
Sprawę upraszczając do bólu, są ludzie których ględzenie możemy zaakceptować, lub tacy, którzy nas wyprowadzają z równowagi psychicznej. Wszystko jest dobrze, dopóki z takim gościem nie jesteś uwięziony na 12 godzinnej zmianie.

[Jarson]

To się zrobiło trudne do zniesienia dopiero kilka lat temu, z okazji pandemii. Wcześniej ludzi którzy spełniali jednocześnie dwa warunki: a) mają poglądy, które opierają się wiedzy naukowej, weryfikowalnym faktom i zdrowemu rozsądkowi oraz b) oraz ochotę i zamiar dzielenia się nimi ze wszystkimi dookoła, najlepiej przez najmniej 80% czasu który spędzają z innymi - było bardzo niewielu. Jak na nich trafiliśmy, to rozmowa była nawet ciekawa, taka egzotyka. Dziś takich ludzi można spotkać na przysłowiowym każdym roku (czyli idąc do sklepunarogu statystycznie zawsze na takiego wpadniemy).

Może to i racja, że każdy ma jakiegoś, większego lub mniejszego, *******ca. Ktoś będzie gadał pół godziny o swoich kotach jak wspomnisz, że masz nowego kota. Ja gadam za dużo o bieganiu od kiedy zacząłem biegać. Tyle, że większość ludzi czuje kiedy wystarczy i potrafi w rozmowie pogadać o swoim koniku, a potem posłuchać o naszym. Poza tym jeśli pasje są różne, to rozmawiając z kilkoma osobami nie znudzimy się. Gorzej, kiedy z kimś da się rozmawiać tylko o jednym, a w dodatku niebawem trafiasz na kolejną osobę, która znów chce o tym samym...

[grzeniu]

Ostatnio nie da się opędzić od osób, które nadają w tematach, o których tu nie rozmawiamy. Jednak nie o same tematy mi tu chodzi, ale obserwuję rozkwit sposobów na sprowadzanie każdej możliwej rozmowy/dyskusji do tychże.