Wiersze znacie ?!?
 

Muszę nauczyć się jakiegoś wiersza artysty z wieku XX lub współczesnego. Znacie może jakieś fajne (łatwe do nauki, może ciekawe albo takie co się wam spodobały) nie koniecznie krótkie wiersze lub wiersz ???

Jeśli tak to prosze o linka, a jak by nie sprawiło kłopotu to zapodajcie jeszcze jakiś link do zbioru wierszy to bym sobie może coś wybrał...

Adam Mickiewicz "Pan Tadeusz" 8)

Ja bym Ci polecil szkolne wiersze, czyli Milosza Campo di Fiori (ambitniejsze) lub ktory skrzywdziles. http://www.sciaga.pl/prace/getattach...ication/msword

"NADZIEJA"

Została pogrzebana, choć była podstawą
oni potrafili ją we mnie złamać,
odarty z jej resztek, płaczę łzą krwawą,
lecz głos mego serca każe mi wstawać.

I choćby silniejsi od sił Szatana,
swą mocą mogli zgnieść człowieka,
opieram ręce, klękam na kolana,
bo wiem, gdzieś daleko wciąż na mnie czeka.

Znów iskra skacze, rozpala mą duszę,
a ranę honoru wiatr mroźny ulecza,
tam w głębi umysłu wiem że wstać muszę,
biec jak najszybciej i "dobyć miecza".

Wciąż do mnie powraca, pozwala na życie,
choć ci silniejsci w twarz mi się śmieją,
wiem o tym że kiedyś stanę na szczycie,
zwycięski powrócę z moją nadzieją.

"Przebudzenie"

Szczęście okryte pod płaszczem niewoli,
by dalej iść, słuchać, wstawać, upadać,
nie zostać, pomyśleć o sensie swej roli,
lecz ciągle na zewnątrz dać sobą władać.

Usłyszeć głos własny, zgłuszony przez kpiny,
wyjść spośród tłumu, odrzucić kajdany,
posłać ich wzorce w ciemności głębiny,
wolności posiąść niezmierzone łany.

By nie być stadem ślepych i głuchych,
nie słuchać fałszywych słów wyższych ludzi,
stanąć nad wszystkim i jednym ruchem,
odrzucić co było i przestać się łudzić.

I mimo że trudne jest umysł wyzwolić,
ze wszystkich wzorów, symboli wpajanych przez lata,
a jednak inność duszy nie boli,
wszak jest ucieczką spod ostrza kata.

------------------------------------------------------

Nie wiem czy sa latwe ale satysfakcje daje mi to ze to ja jestem ich autorem...

"Lubię, kiedy kobieta"

" Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię zgięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
i wargi się wilgotnie rozchylają bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urwanym oddycha oddechem,
i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania przyznać,
że czuje rozkosz, że moc pożądania ją zwalcza,
a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to - i te chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana leży nieprzytomnie,
a myśl moja od niej wybiega skrzydlata,
w nieskończone przestrzenie nadziemskiego świata."

autor: Kazimierz Przerwa - Tetmajer

W sumie Kazik jest z okresu Młodej Polski, ale przecież autora wiersza nie musisz podawać, powiesz, że nie znasz. :)

"PIERWSZY RAZ"

"Nadszedł ten dzień....
Bukiet róż na stole
i Newsweek leżący obok.
Patrzę na litery i nie rozumiem
najprostszych w nim słów.

W końcu jesteś!!!!!!
- po długich dniach czekania
i netowych rozmowach po świt....

Słyszę Twój głos
- już nie w słuchawce telefonu
ale tuż obok.....
Patrzę w Twoje oczy
roześmiane i błyszczące,
jak dwie gwiazdy
na firmamencie nieba

Widzę Cię blisko mnie
jak dotykasz moich dłoni,
i sprawdzasz czy ta twarz
jest taka sama
jak w Twoim śnie.

I wtedy świat oszalał.
Obudziły się zmysły
- tak długo uśpione.

Gorące pocałunki
wyznaczają każdą minutę.
Całuję Twoje oczy i usta
całuję Twoje ręce.

Choć wkoło pełno ludzi
- dla nas czas się zatrzymał
i nie potrzebne wino
bo jesteśmy pijani szczęściem
które właśnie trwa."

autor: Piotr Stanisławski

Wiersz jak najbardziej współczesny.