[Wawelski]

Jałta była w lutym 1945, więc po Powstaniu Warszawskim.
Gdyby powstanie zwyciężyło, to mogłoby to mieć wpływ na jej ustalenia.

Nie wiem, czy dla dowódców AK brak szans na samodzielne zwycięstwo powstania był tak oczywisty, jak dla nas.
W to, że wierzyli, że Stalin strzeli sobie w kolano i im pomoże, po znanym im Katyniu, - nie wierzę (bo to powstanie było, jak ładnie zostało powiedziane, militarnie przeciw Niemcom, ale politycznie przeciw Sowietom).
W to, że otrzymają realną pomoc Aliantów (co byłoby ich jawnym wystąpieniem przeciw Stalinowi) zwłaszcza po pomocy otrzymanej 3 września 39 też chyba nie wierzyli.

Reasumując - dla mnie to był desperacki krok. Zamiast wydać rozkaz, jak w 39 "zejść do podziemia" i tam walczyć o skrócenie okupacji sowieckiej albo chociaż pracować na dobro kultury i nauki (ilu poetów i ojców Noblistów tam zginęło można zgadywać), zdecydowali się popełnić zbiorowe kamikaze licząc, że zmieni to historię (no, gdyby mieli bombę atomową to mieliby realne szanse). Moralnie zagrali bohatersko - ale dla kraju i narodu starty były większe, niż korzyści.

Gdybym był zwolennikiem teorii spiskowych, to powiedziałbym, że to była udana prowokacja Sowietów i przeciwników Polski, bo oni odnieśli z tego wymierne, ogromne korzyści (oszczędność na ołowiu i prochu, koniecznym do powtórzenia Katynia i wybicia znaczącej części patriotów zagrażających Stalinowi i NKWD - a to były wtedy deficytowe i "na topie" artykuły).