[andrzejj9]

Owsiak nie będzie ministrem
http://tygodnik.onet.pl/30,0,39430,o...m,artykul.html

Niezły i w sumie smutny wywiad..

Co jeszcze da się w polskiej onkologii dziecięcej poprawić?

Trzeba zrobić to, o czym się mówi od początku reform służby zdrowia: pieniądze mają iść za pacjentem. Teraz nie idą. Dzisiaj żaden oddział onkologii dziecięcej nie wychodzi nawet na ***8222;zero***8221;. Narodowy Fundusz Zdrowia nie płaci de facto za leczenie ***8211; to jedno z największych oszustw, jakie serwuje się ludziom. NFZ daje ryczałty, które nie pokrywają kosztów leczenia, a te są horrendalne. Jeśli kupuję ampułkę leku, a dziecku daję dwie trzecie tej ampułki, bo tak wynika z wagi pacjenta i innych okoliczności, to NFZ zwraca za te dwie trzecie, a nie tyle, ile na lek wydałem. Jeśli dajemy dzieciom leki za kilka tysięcy złotych, a NFZ nam zwraca kilkaset, to jak mamy leczyć? System rozdzielania pieniędzy w polskiej służbie zdrowia jest systemem chorym.

W dodatku ci rodzice żyją w dzikim kraju, w którym zniszczono system opieki nad dziećmi i młodzieżą. Wszyscy wiemy, jaki był poprzedni system, nie ma sensu nawet o tym dyskutować. Ale była w tym systemie jedna genialna rzecz: opieka nad matką i dzieckiem. Był lekarz w żłobku, w przedszkolu, szkole i na studiach. Teraz mamy lekarza rodzinnego. Jeśli jest to na przykład chirurg, który ma pod swoją opieką kilka tysięcy ludzi i w dodatku nie dostaje na tę opiekę pieniędzy, to nie może mieć z dzieckiem częstego kontaktu.

Co się zmieniło w polskiej onkologii dziecięcej dzięki dwóm edycjom Orkiestry, które zostały poświęcone leczeniu nowotworów?

Gdyby nie Orkiestra, żaden szpital pediatryczny w Polsce nie mógłby normalnie funkcjonować. Gdziekolwiek by pojechać, czy do szpitala powiatowego, czy do klinicznego, wszędzie jest sprzęt z serduszkiem. Trzeba się dzisiaj zastanowić, czy tak naprawdę grupa pracujących społecznie zapaleńców nie utrzymuje służby zdrowia! Z pieniędzy, które dostajemy od NFZ żaden szpital nie jest w stanie kupić prawie niczego!

Jeśli mam podać dziecku lek, to potrzebna jest do tego pompa, bo lek musi być dokładnie wymierzony. Pompa kosztuje dziesięć, do kilkunastu tysięcy złotych. Ile szpital może może kupić takich pomp rocznie? Może jedną, może dwie. A ja na oddziale potrzebuję dwadzieścia. Gdyby nie Orkiestra, to tych pomp bym po prostu nie miał. Czekałbym na nie trzydzieści lat. Nie miałbym też na oddziale takiej prostej rzeczy jak kardiomonitor, dzięki któremu widzę, czy serce młodego pacjenta dobrze bije w momencie, gdy podaje się mu leki. Nie miałbym podstawowych narzędzi pracy! Jeśli szpital nie ma pieniędzy na leki, to tym bardziej nie kupi sprzętu.

Jak Pan wspomina dotychczasowe edycje Orkiestry? Co się w niej i wokół niej zmieniło przez niespełna dwie dekady?

Zawsze byli ludzie, którzy rozumieli jej działania oraz tacy, którzy nigdy niczego nie zrozumieją. Najczęściej krytykują Orkiestrę ludzie, którzy ***8211; jak mawiała moja babcia ***8211; mają dużą swobodę wypowiedzi, bo nie są skrępowani znajomością tematu.

Genialne stwierdzenie!

To bardzo ważne, bo słowo ***8222;fundacja***8221; w Polsce uległo niesłychanej dewaluacji. Inna sprawa, że państwo nie sprzyja ich funkcjonowaniu. Na całym świecie jest tak, że jeśli ktoś daje pieniądze na działalność takiej organizacji, jest zwolniony od podatku. A u nas nawet obdarowany musi zapłacić! Nie dosyć, że jesteśmy biednym krajem, nie dość, że nie pomaga się tym, którzy chcą coś dobrego zrobić, to jeszcze dodaje się dodatkowe obciążenia.

Na szczęście są w Polsce fundacje, które robią wspaniałe rzeczy i są nastawione na zdrowie dzieci. Jest fundacja McDonald***8217;s, której autobus przemierza rokrocznie Polskę i oferuje bezpłatne badania diagnostyczne. Jest fundacja Polsatu, TVN-u, dzięki której zostało wyremontowane Centrum Zdrowia Dziecka. Gdyby nie oni, w Centrum nie byłoby żadnego remontu. Te wszystkie organizacje utrzymują de facto polską pediatrię.