|
deszyfrowanie następuje na karcie, po otrzymaniu wiadomości z użyciem odpowiednich dla każdego systemu algorytmów. Z biegiem lat zaczęto szyfrować te wiadomości,aby utrudnić odczyt komunikacji (RSA, DES, itp.),w końcu zaczęto też kodować komunikację między kartą a tunerem (tzw. pairing), utrudniając sharing (udostępnianie zdekodowanych już przez kartę kluczy DW), ale też i korzystanie z tunerów z wolnego rynku.
Karta jest po to,aby kontrolować dostęp do pozycji programowych, PPV, VoD, kontroli rodzicielskiej. Do karty leci z nieba ECM (Entitlement Control Message), który zawiera nanoinstrukcje zawierające m.in. zakodowany klucz DW, datę uprawnień, mapę uprawnień i parę innych rzeczy w zależności od systemu kodowania. Karta odbiera ECM, sprawdza uprawnienia do odbioru zapisane na karcie, jeżeli wszystko się zgadza, to następuje proces dekodowania DW. Są to dwa klucze po 64 bajty. Dlaczego dwa? Ano dlatego, żeby uniknąć rwania obrazu na skutek jakichś wypadków, typu opóźnienia karty lub tunera. Zakładając, że wraz z ECM1 leci DW1 i DW2, to z ECM2 leci DW2 i DW3. I tak w kółko, DW1 idzie do descramblera aby odkodować sygnał, a DW2 wędruje do bufora. DW zmieniane jest co 10 sekund.
Aby zmieniać dane na karcie, typu uprawnienia, aktywacje, dezaktywacje, aktualizacje, itd. operator wysyła wiadomości EMM (Entitlement Management Message), które w przeciwieństwie do ECM lecącego cały czas z nieba, wysyłany jest rzadziej, cyklicznie, do pojedynczej karty, grupy kart, bądź wszystkich.
|