ISO zawiera tylko dane z systemu plików. Tylko jedna ścieżka, tylko format MODE1/2048. Słowem - nadaje się świetnie do zrzutu danych z PS2DVD. Generalnie używam go do zrobienia obrazu niezabezpieczonej płyty.
BIN/CUE zawiera kopię binarną wszystkich sektorów i ścieżek. Skoro pozwala na dokładną kopię RAW, używa się go (przynajmniej ja tak robię) do obrazów płyt CD, zwłaszcza PS1/PS2, gdzie specyfikacja wymaga formatu MODE2/2352. Wiele gier ma też ścieżki audio, tylko BIN/CUE pozwala na zrobienie pełnej kopii takiej gry.
To są dwa podstawowe formaty. Reszta to wynalazki stworzone, by "ujarzmić" zabezpieczenia, hehe, np.:
CCD/IMG/SUB - warto stosować, podczas kopiowania gier na PS1 z Libcryptem (albo antycznych wersji SecuROMa
). Zapisuje dane subkanałowe, a w kontekście Libcrypta subkanał Q z kilku sektorów. Radzi sobie ze starszymi wersjami zabezpieczeń, opierającymi się na tzw. "weak sectors".
MDF/MDS, czy B6I/B6T - można w nich "schować" najwięcej. Zwłaszcza zabezpieczenia, które opierają się na fizycznej strukturze nośnika - nowe SecuROMy od 4.x\5.x, czy legendarny StarForce 3.x.
MDX - format od DTPro, to tak naprawdę MDS i MDF w jednym. Jako, że Daemon w przeciwieństwie do Alcohola kopiuje Tages, to warto wspomnieć o nim.
Generalnie rzecz biorąc, robiąc kopię zapasową płyty DVD zapomnij o kopii 1:1 - nie da się wypalić DVD w trybie RAW.