Archiwizację na blu-ray zacząłem w 2012 roku. Przerobiłem kilka napędów i mnóstwo płyt różnych producentów, aby po wielu latach stwierdzić, że archiwizacja ważnych danych na płytach BD-R nie jest dobra. Może być tylko dodatkową kopią zapasową, równorzędnie z innym nośnikiem takim jak dyski HDD, SSD, pendrive itp. Przez te lata przeżyłem kilka sporych stresów związanych z problemami wykorzystania danych na dyskach BD-R, mimo że kupowałem raczej dobre i drogie płyty.
Mogę podpowiedzieć kilka głównych rzeczy:
- płyty BD-R mimo zapewnień producentów są nietrwałe i zawodne, trzeba je stale kontrolować (a to oznacza że musimy mieć napęd zdolny do testów i sporo czasu), tańsze nośniki mogą mieć problem z odczytem już nawet po roku od ich nagrania, co oznacza że są gorsze od płyt DVD, nie wspominając o CD
- absolutnie nie używać płyt dwuwarstwowych, nie mówiąc o większej ilości warstw, nawet najdroższe i uważane za najlepsze płyty 2 warstwowe u mnie zawiodły (gdyby nie kopia na dysku HDD straciłbym ważne dane),
- używać jedynie płyt z jedną warstwą, ja poprzestałem na Panasonic, choć po kilku latach (6 i więcej) ich degradacja również jest spora i u mnie parametr średni LDC w testach jest większy 2-3 krotnie niż w momencie nagrania, co oznacza że nie mogę na nie liczyć w razie potrzeby
- nagrywać z prędkościami zawsze o jeden poziom niżej niż pozwala na to płyta (chyba że mamy wersję 2x), czyli jak mamy 6x to nagrywamy 4x, ma to jednak spore znaczenie dla jakości nagrania
Co do płyt M-Disc, moje doświadczenia są raczej niemiłe, ale ponieważ bardzo szybko zakończyłem z nimi przygodę, nie mogę ich obiektywnie ocenić. Są z pewnością drogie i ja miałem problem z ich nagraniem, a potem odczytaniem. Trzeba mieć odpowiedni napęd w pełni (a nie teoretycznie) wspierający M-Disc i liczyć się z problemami z ich odczytem na urządzeniach, które nie wspierają tej technologii.
Podsumowując, jeśli miałbym coś doradzić komuś kto zaczyna się w to bawić, to - nie warto
