[Arepo]

Z tego co pamiętam (gdyż od dłuższego czasu nie bawię się już w nagrywanie BD-R) najszybciej padły mi płytki Fortis. Na szczęście nie miałem ich jakoś specjalnie dużo, choć były w dobrej cenie i po wypaleniu wydawały się dobrej jakości. Nie wytrzymały nawet roku.

Jeśli chodzi o Panasonic, co było dla mnie niemałym szokiem, degradacji uległy płyty 2-warstwowe. Tych miałem już więcej, kilkadziesiąt sztuk. Szybkość znikania drugiej warstwy była dość duża, pewnie się wiele nie pomylę jeśli napiszę że około 3 czy 4 roku po nagraniu zaczęły się poważne problemy. Przenoszenie danych z tych płyt było koszmarem. Odczyt niektórych danych trwał baaaardzo długo, to wtedy zdecydowałem, że kończę z tą technologią.

Płytki Panasonic jednowarstwowe, mimo gorszych wyników niż po nagraniu dawały się w dalszym ciągu odczytywać bez problemów nawet po dłuższym czasie jak 5 lat. Tak było, gdy jeszcze to sprawdzałem, bo doszedłem do wniosku, że nie mogę ciągle siedzieć godzinami i tego kontrolować. Taka technologia jest do niczego. Nie miałem na to ani czasu, ani ochoty. Wszystkie dane przeniosłem na dyski i pendrive'y, a płyty BD-R wsadziłem do szafy i pewnie nigdy ich już nie wyjmę.

Jedyną zaletę jaką widzę przy archiwizacji danych na płytach BD-R to to, że nie da się przez przypadek skasować zapisanych na nich danych. Cała reszta to lipa, poczynając od wolnego dostępu do danych, wolnego odczytu i zmyślonych teoriach o ich trwałości. Ceny niektórych nagrywarek też potrafią być niekiedy absurdalne, płacenie często kwot powyżej 600-700 zł za napęd do nagrywania płyt to jakiś obłęd. Ale to już zupełnie inny temat.