|
Zdezorientowany podrapal sie pod pacha i postanowil w koncu dotrzec na ten koniec korytarza.
Jednak nim zrobil 3 kroki, droge zagrodzil mu pzerosniety wyrak, ktory oznajmil mu, ze przepusci go dalej, jezeli tylko udostepni mu jego trzecia polowke mozgu.
Zdezorientowany Zygfryd znowu podrapal sie pod pacha, a nie bylo to przyjemne, gdyz czeste drpanie ze zdezorientowania, powodowalo otarcia i odparzenia oraz ropiejace strupki na ktore dostla masc od Babci Maliny.
A podrapal sie, gdyz zawsze sadzil, ze ma tylko 2 polowki mozgu.
Po chwili namyslu, postanowil przechytrzyc wyraka, mowiac, ze trzecia ma juz zajeta, ale za to 4 jest w ciaz do wynajecia. Na te slowa wyrak ucieszyl sie niesamowicie, jego radosc byla nieziemska. Gdyby niemial uszu, usmiechalby sie dookola swojego przerosnietego lba.
I tego sie nikt nie spodziewal.
Na twarzy wyraka zaczal malowac sie niepokoj. Slychac bylo dziwny trzask, pekanie skory. Uszy zaczely mu powoli odpadac. Usmiech stawac sie coraz wiekszy i wiekszy. Zaczal zanikac za tylem glowy. Nagle konciki ust polaczyly sie w jednosci.
Gorna czesc wyrakowatego lba spadla przed nogi Zygfryda.
Zdezorienotwany Zygus podrapal sie pod pacha i cicho jeknal.
Usmiechnal sie wesolo, gdyz mogl spokojnie kontynuowac swoje zadanie. Jednak jak tylko spojrzal na rozpolowiona czaszke wyraka, usmiech szybko zniknal mu z ust.
Ruszyl dalej...
|