ehh... przesądny nigdy nie byłem i stać się nie stanę, ale dzisiejszy dzień dla mnie już zasłużył na miano zabobonnego piątku trzynastego..
Wyszedłem dzisiaj rano z domu i niedaleko samochodu zobaczyłem naszego kota potrąconego przez samochód
(Kot może nie był do końca nasz, bo jego teoretyczni właściciele mieszkają dwa domu dalej, ale od mniej więcej półtora roku przebywał praktycznie tylko u nas i u nas spał i jadł. Poza tym jak byłem dzisiaj u nich powiedzieć im o wypadku, to jasno usłyszałem, że kto nie był ich. Ok)
Był jeszcze ciepły, ale już nic nie można było zrobić..
Zwierzęta są wspaniałe i nie wyobrażam sobie życia bez nich, ale czasami się zastanawiam, czy cała ta radość z ich posiadania i przebywania w ich towarzystwie, warta jest tego, jak się czuje, kiedy odchodzą..
Chociaż mimo wszystko chyba jest..
To jedno z jego ostatnich zdjęć:
A ja tymczasem idę go pochować... [']