:kolejka:

:whisky:

:kawa:

:kawa:

:kawa: przedgrillowa.

:kawa: ... u mnie począwszy od dzieci coś się jakieś smarkanie zaczyna... mnie jeszcze niedopadło, ale znając życie to tylko kwestia czasu.

Wy to jakieś miękiszony jesteście, a mówią że tam u ciebie twarde ludzie :hmm:
A miodku z płynem jak nie piłeś, tak nie pijesz.

Myślę że czas na :piwko2:

:kawa:

Zaraz się zakręcę wokół :kawa:

:kawa:

ogólnikowo się jakoś trzymam, a że dzieci przynoszą miks czego popadnie to już inna historia. Wczoraj się jeszcze grzańcem leczyłem przed snem... nie pomógł niestety.
:kawa:

:kawa: okołośniadaniowa.

:kawa:

:kolejka: za Cartera :spoko:

Szczerze mówiąc liczyłem na dużo bardziej emocjonujący mecz. Ford mocno się spalił, tak naprawdę to jego kłopoty zaczęły się już przy wyniku 2:3, kiedy zaczął niepotrzebnie stresować się utratą trzech frejmów pod rząd. I potem już było nieistotne, czy utrata punktów była spowodowana bardzo dobrą grą Cartera, błędem Forda czy też jego pechem (wszystkie z tych sytuacji się zdarzały) - co by się nie działo, działało to na niego deprymująco. Ostatnim momentem, który dawał szansę na zmianę, była końcowa partia pierwszej sesji, na 3:6. Wyjście Alistera na prowadzenie 7:3 na początku wieczornej sesji to już było efektywnie niemal przypieczętowanie szans na wygraną.