Wiersze znacie ?!?

[Bagjo_]

Muszę nauczyć się jakiegoś wiersza artysty z wieku XX lub współczesnego. Znacie może jakieś fajne (łatwe do nauki, może ciekawe albo takie co się wam spodobały) nie koniecznie krótkie wiersze lub wiersz

Jeśli tak to prosze o linka, a jak by nie sprawiło kłopotu to zapodajcie jeszcze jakiś link do zbioru wierszy to bym sobie może coś wybrał...

[brzuszki]

Adam Mickiewicz "Pan Tadeusz" 8)

[pawelblu]

Ja bym Ci polecil szkolne wiersze, czyli Milosza Campo di Fiori (ambitniejsze) lub ktory skrzywdziles. http://www.sciaga.pl/prace/getattach...ication/msword

[Dudi]

"NADZIEJA"

Została pogrzebana, choć była podstawą
oni potrafili ją we mnie złamać,
odarty z jej resztek, płaczę łzą krwawą,
lecz głos mego serca każe mi wstawać.

I choćby silniejsi od sił Szatana,
swą mocą mogli zgnieść człowieka,
opieram ręce, klękam na kolana,
bo wiem, gdzieś daleko wciąż na mnie czeka.

Znów iskra skacze, rozpala mą duszę,
a ranę honoru wiatr mroźny ulecza,
tam w głębi umysłu wiem że wstać muszę,
biec jak najszybciej i "dobyć miecza".

Wciąż do mnie powraca, pozwala na życie,
choć ci silniejsci w twarz mi się śmieją,
wiem o tym że kiedyś stanę na szczycie,
zwycięski powrócę z moją nadzieją.

[Dudi]

"Przebudzenie"

Szczęście okryte pod płaszczem niewoli,
by dalej iść, słuchać, wstawać, upadać,
nie zostać, pomyśleć o sensie swej roli,
lecz ciągle na zewnątrz dać sobą władać.

Usłyszeć głos własny, zgłuszony przez kpiny,
wyjść spośród tłumu, odrzucić kajdany,
posłać ich wzorce w ciemności głębiny,
wolności posiąść niezmierzone łany.

By nie być stadem ślepych i głuchych,
nie słuchać fałszywych słów wyższych ludzi,
stanąć nad wszystkim i jednym ruchem,
odrzucić co było i przestać się łudzić.

I mimo że trudne jest umysł wyzwolić,
ze wszystkich wzorów, symboli wpajanych przez lata,
a jednak inność duszy nie boli,
wszak jest ucieczką spod ostrza kata.

------------------------------------------------------

Nie wiem czy sa latwe ale satysfakcje daje mi to ze to ja jestem ich autorem...

[INCOGNITO]

"Lubię, kiedy kobieta"

" Lubię, kiedy kobieta omdlewa w objęciu,
kiedy w lubieżnym zwisa przez ramię zgięciu,
gdy jej oczy zachodzą mgłą, twarz cała blednie,
i wargi się wilgotnie rozchylają bezwiednie.

Lubię, kiedy ją rozkosz i żądza oniemi,
gdy wpija się w ramiona palcami drżącemi,
gdy krótkim, urwanym oddycha oddechem,
i oddaje się cała z mdlejącym uśmiechem.

I lubię ten wstyd, co się kobiecie zabrania przyznać,
że czuje rozkosz, że moc pożądania ją zwalcza,
a sycenie żądzy oszalenia,
gdy szuka ust, a lęka się słów i spojrzenia.

Lubię to - i te chwilę lubię, gdy koło mnie
wyczerpana leży nieprzytomnie,
a myśl moja od niej wybiega skrzydlata,
w nieskończone przestrzenie nadziemskiego świata."

autor: Kazimierz Przerwa - Tetmajer

W sumie Kazik jest z okresu Młodej Polski, ale przecież autora wiersza nie musisz podawać, powiesz, że nie znasz.

[INCOGNITO]

"PIERWSZY RAZ"

"Nadszedł ten dzień....
Bukiet róż na stole
i Newsweek leżący obok.
Patrzę na litery i nie rozumiem
najprostszych w nim słów.

W końcu jesteś!!!!!!
- po długich dniach czekania
i netowych rozmowach po świt....

Słyszę Twój głos
- już nie w słuchawce telefonu
ale tuż obok.....
Patrzę w Twoje oczy
roześmiane i błyszczące,
jak dwie gwiazdy
na firmamencie nieba

Widzę Cię blisko mnie
jak dotykasz moich dłoni,
i sprawdzasz czy ta twarz
jest taka sama
jak w Twoim śnie.

I wtedy świat oszalał.
Obudziły się zmysły
- tak długo uśpione.

Gorące pocałunki
wyznaczają każdą minutę.
Całuję Twoje oczy i usta
całuję Twoje ręce.

Choć wkoło pełno ludzi
- dla nas czas się zatrzymał
i nie potrzebne wino
bo jesteśmy pijani szczęściem
które właśnie trwa."

autor: Piotr Stanisławski

Wiersz jak najbardziej współczesny.